ကုမာရပေတဝတ္ထု(ပျော်ပါးများသူ)
ရှေးဘဝလူဖြစ်စဉ် ဘုရင့်သားတော်ဖြစ်ရပါလျက် အနာဂတ်ချမ်းသာကို မမြော် ပစ္စုပ္ပန် ပျော်ပါးအကုသိုလ်များသဖြင့် ဘဝတပါးသို့ရောက်သောအခါ ပြိတ္တာဘဝတွင် အောက်တန်း ကျကာ ဒုက္ခကြီးစွာခံနေရသော မင်းသား ပြိတ္တာ
ဟိမဝန္တာ၏ နံဘေး၌ သာဝတ္ထိမည်သော မြို့သည် ရှိ၏၊ ထိုမြို့၌ မင်းသားဖြစ် ကုန်သော သူငယ်နှစ်ယောက်တို့ ရှိကုန်၏ဟူ၍ ငါ ကြားဖူး၏။
ထိုမင်းသားနှစ်ယောက်တို့သည် တပ်မက်ဖွယ် ကာမဂုဏ်တို့၌ အလွန်ယစ်မူး မေ့လျော့ကြလျက် ကာမတို့၌ သာယာသည်၏ အစွမ်းဖြင့် အလွန်နှစ်သက်သော အလေ့ ရှိကုန်ရကား ပစ္စုပ္ပန်ချမ်းသာ၌ မက်မောကုန်သည်ဖြစ်၍ နောင်အခါ ရအပ်သော အနာဂတ် ချမ်းသာကို မမြင်နိုင်ကြကုန်။
ထိုမင်းသားတို့သည် ဤလူ့အဖြစ်မှ စုတေကုန်၍သာလျှင် လူ့ပြည်မှ တစ်ပါးသော ပြိတ္တာဘုံသို့ရောက်ကြရကုန်၏၊ ထိုမင်းသားပြိတ္တာတို့သည် ဤသာဝတ္ထိပြည်၏ အနီးအရပ်၌ ရုပ်အသွင်ကို မပြကြကုန်ဘဲ ရှေးဘဝက မိမိ၏ မကောင်းမှုအကျိုးကို (ယခုအခါ ငါတို့သာ ခံစားကြရကုန်၏ဟု) မြည်တမ်းကြကုန်၏။
ငါတို့သည် (ရှေးဘဝက) များစွာသော အလှူခံပုဂ္ဂိုလ်တို့ ရှိပါကုန်လျက် လှူဖွယ် ဝတ္ထုတို့ကို ရအပ်ပါကုန်လျက် နောင်အခါ ချမ်းသာကို ရွက်ဆောင်တတ်သော အနည်းငယ်သော ကုသိုလ်ကံကိုမျှလည်း မိမိကိုယ်ကို ပြုလုပ်စေရန် မတတ်နိုင်ခဲ့ကြကုန်။
အကြင် မကောင်းမှုကြောင့် ငါတို့သည် မင်းမျိုးမှ စုတေ၍ ပြိတ္တာဘုံ၌ ဖြစ်ကြ ရကုန်၏၊ ဆာလောင်မွတ်သိပ်ခြင်းဖြင့် အနှိပ်စက်ခံရကုန်လျက် လှည့်လည်သွားလာကြရကုန်၏၊ ထိုမကောင်းမှုထက် ယုတ်ညံ့သော မကောင်းမှုမျိုးသည် အဘယ်မှာ ရှိနိုင်တော့အံ့နည်း။
ဤလောကဝယ် အကြင်အရပ်၌ အရှင်သခင်ဖြစ်ကြကုန်၍ လှည့်လည်သွားလာရဖူး ကုန်၏၊ ထိုအရပ်၌ပင် တမလွန်ဘဝဝယ် အရှင်သခင်တို့မဟုတ်ကြတော့ကုန်၊ လူဖြစ်စဉ်က အထက်တန်းကျ၍ တမလွန်ဘဝဝယ် အောက်တန်းကျလျက် ဆာလောင်မွတ်သိပ်ခြင်းဖြင့် တုန် လှုပ်ကြရကုန်၏။
အကြင်သတ္တဝါသည် အစိုးရခြင်းကို မှီ၍ မာန်ယစ်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်သော ပြိတ္တာဖြစ်ရ ခြင်းဟူသော ဤအဖြစ်ကို သိသည်ရှိသော် အစိုးရခြင်းကို မှီ၍ မာန်ယစ်ခြင်းကို ပယ်စွန့်ပြီးလျှင် (ကုသိုလ်ကောင်းမှု၌လေ့လာအားထုတ်၍) နတ်ပြည်သို့ လားရာ၏၊ ပညာရှိသော ထိုသတ္တဝါသည် ကိုယ်ခန္ဓာပျက်သည်မှနောက်၌ နတ်ပြည်၌ ဖြစ်ရ၏။