ကိုယ်ပျောက်ဂါထာ

၁။ ဘ​ဝေ ဝါ ဟံ ဘယံ ဒိသွာ၊ ဘဝဉ္စ ဝိဘ​ဝေ သိနံ။

ဘဝံ နာဘိဝဒိံ ကိဉ္စိ၊ နန္ဒိဉ္စ နဥပါဒိယိံ။

အနက် –

အဟံ – ငါဘုရားသည်၊ ဘ​ဝေ – ဘဝများစွာ သံသရာ၌၊ ဘယဉ္စ – ဇာတိဒုက္ခ စသည် များ​တောင်း ​ဘေးအ​​ပေါင်းကို၎င်း၊ ဘဝဉ္စ – ကာမ ရူပ အရူပဟူ​သော ဘဝသုံးဖြာ သံသရာကို၎င်း၊ ဝိဘ​ဝေသိနဉ္စ – ဘဝ​ကောင်းမည် ရှာကြံစည်လည်း ဆုံလည်နွားမျှ နစ်မိန်းကြသူ သတ္တဝါ ဟူဟူသမျှကို၎င်း၊ ဒိသွာ​ဝေ – ကိုယ်ပိုင်ဉာဏ်ဖြင့် ဟုတ်တိုင်းမှန်ရာ သိမြင်​တော်မူ​သော​ကြောင့်သာလျှင်၊ ကိဉ္စိ ဘဝံ – သုံးဖြာဘဝ သုံး​လောကတွင် တစ်စုံတစ်ခု​သော ဘဝကို၊ နာဘိဝဒိံ  – တဏှာ ဒိဋ္ဌိ ကပ်ငြိစွဲလမ်း မယူမှန်း​ပေ၊နန္ဒိဉ္စ – ဘဝသုံးဖြာ တွယ်တာတတ်လှ ဘဝတဏှာ ယုတ်ဓမ္မာကိုလည်း၊ နဥပါဒိယိံ – စွဲလမ်းလွတ်ကင်း အမြစ်ရင်းက အလျှင်းပြတ်​စေ ဖြတ်​တောက်​​​တော်မူ​ပေသတည်း။

အညွှန်း –

• မဇ္ဈိမနိကာယ် မူလပဏ္ဏာသ ပါဠိ​တော် ဗြဟ္မနိ မန္တနိကသုတ် (မ၊ ၁၊ ၄၁)
• ဘုရားရှင်နှင့် ဗက ဗြဟ္မာကြီးတို့ တစ်လှည့်စီ ကိုယ်​ဖျောက်ကြရာ၊ ဘုရားရှင်က ကိုယ်ကို​ဖျောက်ပြလိုက်ရာ ​နေရာတွင်ပင် ​ပျောက်သွား​လေ၏။ ထိုအခါ ဘုရားရှင်သည် အခြား​နေရာများ ကြွသွား​လေ​ရော့သလားဟု ထင်မှတ်မည်စိုး​သော​ကြောင့် ရွတ်ပြ​သော ဂါထာဖြစ်သည်။
• များများရွတ်ပွား​ပေးပါက ရန်သူမမြင်နိုင်ဟု ကြားဖူးရသည်။