ဝိပဿနာဉာဏ်ရရန် အကြောင်းရှစ်ပါး

မြတ်​​သောအကျင့် မဂ္ဂဗြဟ္မစရိယ၏ အစဖြစ်​​သော ဝိပဿနာပညာကို မရ​သေး​သော်​ ရရန်​ရပြီး​သော်​ လွန်​စွာတိုးပွား စည်​ပင်​ပြန့်ပွားရန်​  ပွားများမှု  ထက်​ဝန်းကျင်​  ပြည့်စုံ​စေရန်​   အ​ကြောင်းအ​ထောက်​အပံ့ ရှစ်​ပါးရှိ၏။၎င်းတို့ကား—-

၁။   ဆရာကိုဖြစ်​​စေ အ​လေးအမြတ်​ပြုထိုက်​​​သော သီတင်းသုံး​ဖော်​ တစ်​ဦးဦးကိုဖြစ်​​စေ အမှီပြု၍  ​နေကာ  ထိုဆရာ ထိုသီတင်းသုံး​ဖော်​အ​ပေါ်၌  ထက်​သန်​​သော   ရှက်​​ကြောက်​မှု  ချစ်​မြတ်​နိုးမှု   ရို​သေ​​လေးစားမှု ​ရှေးရှုတည်​ရခြင်း။

၂။   ထိုဆရာ  အ​လေးအမြတ်​ပြုထိုက်​​သော   ထိုသီတင်​သုံး​ဖော်​ထံ   ရံခါရံခါ  ချဉ်းကပ်​၍ ” အရှင်​ဘုရား !  ဤပါဠိကား  အဘယ်​သို့   သ​ဘောရှိပါသနည်း၊ ဤပါဠိ၏ အနက်​ကား အဘယ်​ပါနည်း “ဟု  အဖန်​ဖန်​ ​မေးမြန်း စိစစ်​ခြင်း။ ထိုသို့  ​မေးမြန်း​သော်​ ထိုအရှင်​တို့သည်​ မဖွင့်​ပြရ​သေး​သော  ပါဠိကို ဖွင့်ပြကြ၏။ ​မ​ပေါ်လွင်​​သော ပါဠိကို  ​ပေါ်လွင်​​အောင်​ ပြုကြကုန်​၏။ သံသယဖြစ်​စရာ တရားတို့၌ သံသယကို ပယ်​​ဖျောက်​ကြကုန်​၏။

၃။  ထိုတရားကို နာကြားပြီး၍ ကိုယ်​ဖြင့်အ​ပေါင်းအ​ဖော်​မှ ကင်း​ဝေးမှု စိတ်​၏ ကိ​လေသာတို့မှကင်း​ဝေးမှုဟူ​သော ကင်းဆိတ်​မှု နှစ်​ပါးဖြင့် ပြည့်စုံ​စေခြင်း။

၄။   အနည်းငယ်​​သောအပြစ်​တို့၌ ​ဘေးဟု ရှု​လေ့ရှိသည်​ဖြစ်​၍ သီလသိက္ခာကို  ​ဆောက်​တည်​ကာကျင့်သုံးခြင်း။

၅။  မြတ်​စွာဘုရား ​ဟောကြား​တော်​မူအပ်​​သောတရားတို့ကို များစွာ နာကြား ​ဆောင်​ထားကာ​လေ့ကျက်​ မှတ်​သားပညာဖြင့်  ​ကောင်းစွာ  ထိုးထွင်း၍ သိခြင်း။

၆။   အကုသိုလ်​တရားတို့ကို ပယ်​ရန် ကုသိုလ်​တရားတို့ တိုးပွား​စေရန် အားထုတ်​အပ်​​သောဝီရိယရှိခြင်း။ အားအစွမ်းနှင့် ပြည့်စုံ  ခိုင်​မြဲ​သောအားထုတ်​ခြင်းရှိသည်​ဖြစ်​၍ ကုသိုလ်​တရားတို့၌အားထုတ်​မှု ဝန်​ကို ချမထားခြင်း။

၇။   သံဃာ့​ဘောင်​ သီတင်းသုံး​ဖော်​တို့ စု​ဝေးရာသို့ ​ရောက်​လတ်​​သော်​  အထူး​ထူး​သော  စကားမဂ်​ဖိုလ်​နှင့်  ဆန့်ကျင်​ဘက်​စကားကို  ​ပြော​လေ့မရှိဘဲ ကိုယ်​တိုင်​လည်း တရား​ဟော သူတစ်​ပါးကိုလည်း တရား​ဟောရန်​ တိုက်​တွန်းတတ်​သည်​ဖြစ်​၍   မြတ်​​သော  ဆိတ်​ဆိတ်​​နေခြင်းကိုလည်းမထီမဲ့မြင်​ မပြုခြင်း။

၈။   ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ ငါးပါးတို့၌ ” ဤကား ရုပ်​၊ ဤကား ရုပ်​ဖြစ်​​ကြောင်း၊ ဤကား ရုပ်​၏ချုပ်​​ပျောက်​မှုတည်း။ဤကား ​ဝေဒနာ—— ” စသည်​ဖြင့် ဖြစ်​မှု ပျက်​မှုကို အဖန်​ဖန်​ရှု​လေ့ရှိသည်​ဖြစ်​၍ ​နေခြင်းတို့ ဖြစ်​၏။

        ဤရှစ်​ပါး​သော အ​ကြောင်းတို့နှင့် ပြည့်စုံသူကို သီတင်းသုံး​ဖော်​တို့က ” ဤအရှင်​သည်​ ဆရာကိုဖြစ်​​စေ အ​လေးအမြတ်​ပြုထိုက်​​​သော သီတင်းသုံး​ဖော်​ တစ်​ဦးဦးကိုဖြစ်​​စေ အမှီပြု၍ ​နေကာ ထိုဆရာ   ထိုသီတင်​သုံး​ဖော်​အ​ပေါ်၌ ထက်​သန်​​​သော ရှက်​​ကြောက်​မှု ချစ်​မြတ်​နိုးမှု  ရို​သေ​​ ​လေးစားမှု ​ရှေးရှုတည်​၏။မချွတ်​ဧကန်​ ဤအရှင်​သည်​သိသင့်သိထိုက်​​သော  တရားကို သိ၍   မြင်​သင့်မြင်​ထိုက်​​သော တရားကို မြင်​​ပေ၏ ” စသည်​ဖြင့်ချီးမွမ်းကြ၏။ဤချီးမွမ်းခြင်း သ​ဘောတရားသည်​လည်း ချစ်​မြတ်​နိုးရန်​  ​လေးစားရန်​ နှလုံးကို  ပွား​စေရန်​  ရဟန်းတရားကို ရရန် အ​ပေါက်​အကြားမရှိ တစ်​​ပေါင်းတည်းဖြစ်​ရန်​ ဖြစ်​​ပေ၏။ပါဠိ​တော်​၌အ​ကြောင်း တစ်​ခုစီ ချီးမွမ်းခြင်း ဖြစ်​၏။

        ( အင်္ဂုတ္တိုရ် ၊ တ – ၂ ၊ ပညာသုတ်​ )