ပေးလှူခြင်း၌ အကြောင်း ရှစ်ပါး

၁။   ဆန္ဒ ဒါနံ ဒေတိ  –  ချစ်မြတ်နိုးခြင်း ကြောင့် ပေးလှူ၏။

၂။   ဒေါသါ ဒါနံ ဒေတိ –  အမျက်ထွက်ခြင်း ကြောင့် ပေးလှူ၏။

၃။   မောဟာ ဒါနံ ဒေတိ – မိုက်မဲတွေဝေမှုကြောင့် ပေးလှူ၏။

၄။   ဘယာ ဒါနံ ဒေတိ  –  ကြောက်ခြင်းကြောင့် ပေးလှူ၏။

၅။   ” ဒိန္နပုဗ္ဗံ   ကတပုဗ္ဗံ  ပိတုပိတာမဟေဟိ၊ နာရဟာမိ  ပေါရာဏံ  ကုလဝံသံ  ဟာပေ- တု ” န္တိ ဒါနံ ဒေတိ – “အဖ အဖိုးတို့သည် လှူဘူး၏။ပြုဘူး၏။ရှေး၌ဖြစ်သော လှူဒါန်း မှု မျိုးနွယ်အစဉ်အလာကို ယုတ်လျော့စေရန် မသင့် “ဟု အစဉ်အလာကို အကြောင်းပြု၍ ပေးလှူ၏။

၆။   ” ဣမာဟံ ဒါနံ ဒတွာ  ကာယဿ  ဘေဒါ ပရံ မရဏာ သုဂတိံ သဂ္ဂံ လောကံ ဥပပဇ္ဇိ- ဿာမီ ”  တိ ဒါနံ   ဒေတိ –  ” ငါသည် ဤ အလှူကို  ပေးလှူ၍   ကိုယ်ခန္ဓာ  ပျက်စီး၍ သေသည်မှ နောက်ကာလ၌ ကောင်းမှု ပြုသူတို့ လားရာဖြစ်သော နတ်ပြည်လောကသို့ ရောက်ရအံ့ ” ဟု သုဂတိရောက်ရေးကို     အကြောင်းပြု၍ ပေးလှူ၏။

၇။   ” ဣမံ မေ ဒါနံ ဒဒတော  စိတ္တံ  ပသီဒတိ၊ အတ္တမနတာ   သောမနဿံ   ဥပဇာယတီ ” တိ ဒါနံ ဒေတိ – ” ဤအလှူကို လှူသော  ငါ၏   စိတ်သည်   ကြည်လင်၏။ နှစ်သက် ဝမ်းမြောက်မှု ဖြစ်၏” ဟု စိတ်ခံစားမှုကို   အကြောင်းပြု၍ ပေးလှူ၏။

၈။   စိတ္တာလင်္ကာရစိတ္တပရိက္ခာရတ္ထံ ဒါနံ ဒေတိ – သမထ ဝိပဿနာစိတ်၏  အဆင်တန်ဆာ အခြံအရံအလို့ငှါ ပေးလှူ၏။ပေးကမ်း စွန့်ကြဲ လှူဒါန်းခြင်းသည် စိတ်ကို နူးညံ့စေ၏။အလှူခံရသူကလည်း  ငါရပြီဟု နူးညံ့သောစိတ်ဖြစ်၏။ပေးလူသူကလည်း ငါပေးလှူလိုက်ရပြီဟု နူးညံ့သော စိတ်ဖြစ်၏။ဤသို့လျှင်  ဒါနသည်  နှစ်ဦးနှစ်ဘက်စိတ်ကို နူးညံ့စေတတ်၏။နူးညံ့သောစိတ်သည် သမထ ဝိပဿနာအားထုတ်ရာ၌ ပို၍ ခရီးပေါက် ထိရောက်ပေ၏။

• အင်္ဂုတ္တိုရ်၊ တ – ၆၉၊ ဒါနဝတ္ထုသုတ်